Εκκλησία και επανάσταση του 1821 το παράδειγμα του επισκόπου Αρδαμερίου Ιγνατίου

H τελευταία έδρα της επισκοπής Αρδαμερίου στη Γαλάτιστα

 

Ο επίσκοπος Αρδαμερίου Ιγνάτιος από τα Αμπελάκια (1770-1839) υπήρξε πρωτεργάτης της επανάστασης του 1821 στη Χαλκιδική. Δεν δίστασε να βάλει ο ίδιος φωτιά στην επισκοπή προκειμένου να ξεσηκώσει το ποίμνιό του.

Με την παρακάτω προκήρυξη την οποία συνέταξε όντας περιορισμένος από τους Τούρκους στη Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο του 1821 καλεί  τους Έλληνες στον Αγώνα

 

Προς άπαντας τους Ορθοδόξους χριστιανούς τους εν αγίω Πνεύματι αγαπητούς μοι αδελφούς

Πρέπει αδελφοί να είναι κανείς θηριώδης και πρέπει να είναι απάνθρωπος πρέπει να είναι άθεος δια να ημπορέσει να σιωπήσει και να αδιαφορήσει, ότε ποταμηδόν από τους αντιχρίστους των χριστιανών αίμα χύνεται ότε οικτρώς από χριστιανικά σώματα η θάλασσα κατασκεπάζεται, ότε απανθρώπως οι ιερείς Κυρίου κατασφάζονται, ότε επονειδίστως ο Οικουμενικός Πατριάρχης από Eβραίους εις αγοράς περισύρεται, ότε ασεβώς αι άγιαι εικόνες κατασυντρίβονται, ότε φρικτώς οι ναοί Κυρίου κατακαίονται και κατεδαφίζονται, ότε …, Θεέ γενού ίλεως και μη αποδώσεις εις τους αδελφούς μου κατά τα έργα των, ότε της χριστιανικής πίστεως το όνομα, έγινεν όνομα εμπτυσμού και καταισχύνης, όχι εις φυλακάς και κολαστήρια , αλλά και εις του θανάτου τα δεσμά αν ήμουν πάλι έπρεπε να φωνάξω αν ήτο δυνατόν επειδή και ως αυτοί οι λίθοι ω αδελφοί άρχισαν να κραυγάζουν κατά της απαραδειγματίστου θηριωδίας των αιμοβόρων λύκων και όμως τινές από ημάς ενώ ονομάζονται μαθητές του φιλανθρωποτάτου Ιησού και ενώ δύνανται να σώσωσιν την ποίμνην αυτού μ’ όλον τούτο  ως αν ήσαν οπαδοί του αιμοβόρου Μωάμεθ αδιαφορούσι εις τον παντελή όλεθρον ενός έθνους από το οποίον κανένα άλλον εις όλην την Ευρώπην βλάβην καμίαν δεν απήλαυσεν αλλά ωφελείας μάλιστα πολλάς και ουρανίους. Ο παρόν πόλεμος ω αδελφοί δεν ομοιάζει με κανέναν άλλον πόλεμον του παρόντος αιώνος, δεν είναι πόλεμος κενοδοξίας ή βιοτικών συμφερόντων, είναι πόλεμος της ευσεβείας κατά της ασεβείας, είναι πόλεμος της φιλανθρωπίας κατά της απανθρωπίας, είναι πόλεμος ιερός και όσοι εις αυτόν αποθάνωσιν  είναι μάρτυρες, όσοι άλλως συνεργήσωσι λογίζονται απόστολοι.................................................................. Σας βεβαιώνω όμως ότι οι αγώνες τινών και οι ελπίδες πολλών είναι μάταιες. Πρέπει λοιπόν όποιος τω όντι είναι και δεν λέγεται μόνον χριστιανός να πωλήσει και το φόρεμά του (αν χρειασθεί) και να το προσφέρει δια να κατεδαφισθεί το μεταξύ φωτός και σκότους αδιαπέραστον τούτον μεσότοιχον και να ελευθερωθεί από τον σιδηρούν ζυγόν η γη εις την οποίαν οι Χρυσόστομοι, οι Βασίλειοι, οι Γρηγόριοι και όλοι οι στύλοι και φωστήρες της εκκλησίας έζησαν εδίδαξαν και ετάφησαν. Σεις λοιπ0όν, σεις η μακαρία χορεία των αγίων μαρτύρων, πατέρων, αποστόλων οι ζήσαντες και αποθάνοντες υπέρ της αμωμήτου ημών πίστεως, σεις δεήθειτε εκτενώς προς τον πανάγαθον Θεόν  τον συντρίβοντα τα κράτη δια να οικτήρει τον περιούσιον του λαόν. Ημείς δε αδελφοί προσέχοντες μη δια φιλοπλουτείαν η φιλοχρηματίαν γίνομεν βδέλυγμα της ανθρωπότητος και κληρονόμοι της αιωνίου κολάσεως ας επικαλεσθώμεν την ακαταμάχητον του παντοδυνάμου Θεού δύναμην και ενθουσιώντες ας πράξωμεν ότι η φιλανθρωπία και πίστης μας προστάζωσιν.

Εξεδόθη εν Θεσσαλονίκη τη 23 Απριλίου 1821. Ο Αρδαμερίων επίσκοπος και κατά πνεύμα αδελφός σας Ιγνάτιος ο εξ Αμπελακίων