ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΠΡΩΙΜΕΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ

15ος αιώνας 

15ος αιώνας

 

16ος αιώνας

 

 

17ος 

1466 

 

1658 

1780

πηγη Εθνική Βιβλιοθήκη Γαλλίας

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΑΚΡΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ

Ανάτυπο από την εφημερίδα Φωνή της Χαλκιδικής 31.05.1936

ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΑΚΡΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Ο Μελχισεδέκ Μακρής γεννήθηκε στα Δουμπιά το 1869. Kαταγόταν από την οικογένεια Γούτα. Πέθανε το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Στη μακρόχρονη διακονία του τόσο στην Εκκλησία όσο και στον Ελληνικό στρατό πρόσφερε σπουδαίες υπηρεσίες για τις οποίες τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με παράσημα. Βασιλόφρων φυλακίστηκε το 1916 στο Επταπύργιο, όπου έχτισε το ναΐδριο του Αγίου Ελευθερίου. Παραβρέθηκε στον Μακεδονικό αγώνα κ στους Βαλκανικούς πολέμους. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας του Γ  σώματος στρατού στον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου κ Ελένης Θεσσαλονίκης.

Εθνικός λέων. Πρώτος εις τας εθνικάς τρικυμίας και προσπαθείας. Βατοπαιδινός και κατόπιν Ιεροσολυμίτης μοναχός. Η δράσις του εις τα Ιεροσόλυμα ως φρουρού του Παναγίου Τάφου και Ιερού Σπηλαίου της Βηθλεέμ υπήρξεν εθνικοτάτη και μεγαλειώδης. Οι αποπειραθέντες καταπάτησιν των επί του Ιερού Σπηλαίου Γεννήσεως δικαιωμάτων της Ελληνικής Ορθοδοξίας έλαβον πικροτάτην πείραν της γεναιοψυχίας του αρχιμανδρίτου Μελχισεδέκ Μακρή. Εβάφησαν μεν με αίμα αι βαθμίδες της μιας εκ των κλιμάκων των οδηγουσών εις το Ιερόν Σπήλαιον της Γεννήσεως, αλλά τα δικαιώματα του Πατριαρχείου διεσώθησαν. Τότε εξηναγκάσθη να φύγει κρυφά εξ Ιερουσαλήμ μεταβάς εις Κωνσταντινούπολιν.
Ο μέγας και πολυύμνητος μητροπολίτης Καισαρείας αείμνηστος Ιωάννης εκτιμήσας τας αρετάς του και τον ένθεον ζήλον του υπέρ του έθνους και της Εκκλησίας τον παρέλαβεν εις Καισάρειαν μεθεαυτού ως διάκονον, όπου επί εξαετίαν ειργάσθη εξόχως και εθνωφελέστατα. Και θα παρέμενεν εκεί εάν τον άφηνεν ήσυχον ο γόος και ο θρήνος της Μακεδονίας της πατρίδος του, τον οποίον εξέπεμπεν αύτη υπό την μάχαιραν, το πυρ και τον βίον των Βουλγάρων κομιτατζίδων. Τότε το 1902 είχεν επεταθή το μαρτύριον του Μακεδονικού ελληνισμού.
Ο Μελχισεδέκ Μακρής εκ των πρώτων εις Αθήνας τεθείς εις την διάθεσιν της Ελληνομακεδονικής Αμύνης των Αθηνών, ήτοι του Μακεδονικού Κομιτάτου αποσταλείς παρ’αυτών εις την Μακεδονίαν εξετέλεσεν το καθήκον του μετά παραδειγματικού ηρωισμού και μοναδικής αυταπαρνήσεως. Μετέφερεν όπλα και καθοδήγει τα σώματα εις τους προορισμούς των, επεστράτευσε Μακεδόνας δια την ένοπλον Άμυναν της Πατρίδος του. Ηγείτο σωμάτων. Η πατρίς του Χαλκιδική διότι κατάγεται από τα ιστορικά Δουμπιά της Χαλκιδικής, τον αποθέωσαν τότε δια την τοιαύτην δράσιν του. Ήλθαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι. Ο Μελχισεδέκ Μακρής ιδού ιερεύς του στρατού. Έλαβε μέρος εις όλας τας μάχας. Πολεμιστής, ρήτωρ, εξομολογητής, προμηθευτής, ήρωας των στρατιωτών και των αξιωματικών ατρόμητος και αμετάβλητος. Εις την Τζουμαγιά εις αυτόν το σημείον της Μακεδονίας όπου εγένετο κατά τον δεύτερον πόλεμον η τραγικοτάτη μάχη μεταξύ των Ελλήνων και των Βουλγάρων καθ’ήν οι ημέτεροι δι’έλλειψιν πολεμοφοδίων ηναγκάσθησαν να αμυνθώσιν κατά του εχθρού δια λίθων είχε την τραγικήν ατυχίαν αλλά και την υψηλήν τιμήν να αναγνώσει την νεκρώσιμον ακολουθίαν εις τους εκεί ολίγας στιγμάς προ της ανακωχής πεσόντας πολυθρυλύτους αξιωματικούς, ήρωας, ταγματάρχην Βελισαρίου και ταγματάρχην Κολοκοτρώνην κ.λ.π. οπλίτας.
Ο Μελχισεδέκ Μακρής ως αρχαιότερος ιερεύς του ελληνικού στρατού επί εξαετίαν εμαθήτευσεν εις ιερατικήν σχολήν Καισαρείας.
Μετά τον θάνατον του Καισαρείας Ιωάννου ανεχώρησεν εις Αθήνας και εμαθήτευσεν εις ιερατικήν σχολήν Καισαρείας.
Μετά τον θάνατον του Καισαρείας Ιωάννου ανεχώρησεν εις Αθήνας και εμαθήτευσεν εις το Γ` γυμνάσιον Αθηνών, εργαζόμενος άμα και δια τον αγώνα της Μακεδονίας.
Μετά ταύτα ενεγράφη εις το Πανεπιστήμιον, εις την Θεολογικήν Σχολήν συνάμα εργαζόμενος εθνικώς δια την Μακεδονίαν.

 

Ένας άγνωστος Δουμπιώτης στον αγώνα του 1821

πηγη ΓΑΚ

 

Πιστοποητικό που αναφέρει τη συμμετοχή του Ευθύμιου Αθανασίου στον αγώνα του 1821

το υπογράφουν στις 17/1/1844 στη Χαλκίδα

οι οπλαρχηγοί Ν. Κριεζιώτης και Κ. Δουμπιώτης

 

 

    



  O Ευθύμιος Αθανασίου

 

     γεννήθηκε στα Δουμπιά το 1799. Συμμετείχε στην επανάσταση της Χαλκιδικής ακολουθώντας τον συμπατριώτη του Κωνσταντίνο Δουμπιώτη και στη συνέχεια με ορμητήριο τη Σκόπελο, όπου είχε βρει καταφύγιο με τους υπόλοιπους Χαλκιδικιώτες, πολέμησε ως πεντηκόνταρχος στη νότια Ελλάδα, στα Βρυσάκια της Εύβοιας, στο Νεόκαστρο της Πελοποννήσου, στην Αταλάντη και αλλού. Το 1824 παραβρέθηκε με το σώμα του Κ. Δουμπιώτη στη διαφύλαξη της Ύδρας. Ίσως ταυτίζεται με τον Ευθύμιο Θεσσαλονικιό που το 1824 υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα στο σώμα του Χατζηχρήστου στην περιοχή του Σαρωνικού. Τον Οκτώβρη του 1831 κατατάχτηκε στο ΙΔˊ τάγμα, όπου υπηρέτησε έως και το 1832. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους τον συναντάμε με το τάγμα του Κ. Δουμπιώτη στα Σάλωνα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1830 μετοίκησε αρχικά στη Νέα Πέλλα και αργότερα στη Χαλκίδα. Το 1844 υπέβαλε αίτηση για τη χορήγηση αριστείου. Απεβίωσε στη Χαλκίδα μετά το 1865. Δυστυχώς στο Αρχείο Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης δεν υπάρχει σχετική αίτησή του, ώστε να μάθουμε περισσότρες πληροφορίες για τη δράση του

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 1832

ΠΗΓΗ ΓΑΚ

 

Στους παραπάνω πίνακες το τάγμα του ταγματάρχη Αναγνώστη Πετσάβα 1832

με στρατιώτες κυρίως από Γρεβενά, Ανασέλιτσα κ Κασσάνδρα

 

 

Ο Αναγνώστης Πετσάβας γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη Βόσσοβα (Σφηκιά) Ημαθίας. Κατάγονταν από τη μεγάλη οικογένεια των κλεφταρματολών Πετσαβαίων των Πιερίων. Υπήρξε κλέφτης στον Όλυμπο (Πλαταμώνα) και αρχικά πολέμησε στη Νάουσα, συνεργαζόμενος με το θείο του Μιχαήλ Πετσάβα και μετά την καταστροφή της Νάουσας το 1822, συνέχισε τον αγώνα στον Όλυμπο υπό τον Διαμαντή Νικολάου. Μετά την αποτυχία των επιχειρήσεων στην Κεντρική Μακεδονία, ακολούθησε τα σώματα των Ολυμπίων στον Ασπροπόταμο. Εκεί, με το σώμα του, συνεργάστηκε με τους Στουρναραίους. Νυμφεύτηκε μάλιστα την κόρη του Αθανάσιου Στουρνάρα. Στη συνέχεια, επικεφαλής 300 στρατιωτών πολέμησε υπό τον Αναστάσιο Καρατάσο στην Εύβοια και τη Σκιάθο. Τέθηκε υπό τις γενικές οδηγίες του Ν. Κριεζώτη και συνέχισε τον αγώνα στην Αταλάντη και το Τρίκερι. Το 1828 κατέφυγε με την οικογένειά του στη Σκόπελο. Μετά τη σύσταση του τακτικού στρατού, κατατάχτηκε στην Ε΄ τάξη αξιωματικών αλλά αδικήθηκε ως προς το βαθμό κατά τον Ν. Κριεζώτη. Έκτοτε υπηρέτησε στο ίδιο σώμα με το θείο του Μιχαήλ Πετσάβα και τον αδελφό του. Το Μάιο του 1832 ο θείος του Μιχαήλ και ο αδελφός του σκοτώθηκαν σε ταραχές στην Αράχωβα και ο ίδιος ανέλαβε την αρχηγία του σώματος, λαμβάνοντας το βαθμό του πεντακοσίαρχου. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις με τον τακτικό στρατό και το 1832 μετατέθηκε με το σώμα του στο Ναύπλιο. Μετά την αποστράτευσή του το 1848, εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα απ' όπου το 1865 έστειλε επιστολή προς την Επιτροπή Αγώνα, ζητώντας χωρίς επιτυχία, αποζημίωση, καθώς είχε διαθέσει όλη του την περιουσία στον αγώνα

 

Στον παραπάνω κατάλογο το τάγμα του οπλαρχηγού Διαμαντή Νικολάου Ολύμπιου με πολλούς Ολύμπιους στρατιώτες 1832

 

Ο Διαμαντής Νικολάου γεννήθηκε στα Ρυάκια (Ραίδιανη) Πιερίας. Έδρασε στους ορεινούς όγκους του Βερμίου, του Ολύμπου και των Πιερίων πριν από το 1821 και μετά την έκρηξη της Επανάστασης. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στο αρματολίκι της Κατερίνης. Τον Ιούνιο του 1821 έλαβε μέρος στην εξέγερση της Κασσάνδρας. Το 1822 έλαβε μέρος στις μάχες του Κολινδρού, της Καστανιάς και της Μηλιάς. Μετά την καταστροφή του Πύργου των Λαζαίων κατευθύνθηκε προς το Βέρμιο, για να εκδικηθεί το θάνατο των συντρόφων του από τα Πιέρια. Έπειτα συνέχισε τη δράση του στη Νότια Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Σκιάθο, όπου αντιμετώπισε με επιτυχία τους Τούρκους. Στις 09/10/1823 συμμετέχει στη νικηφόρα μάχη της Σκιάθου κατά του Ναυάρχου του Σουλτάνου Μωχαμέτ Χουσρέτ Πασά (ο λεγόμενος Τοπάλ). Η προσωρινή κυβέρνηση και ο Άρειος Πάγος λόγω της γενναιότητας και της στρατιωτικής του ικανότητας τον διόρισαν αρχιστράτηγο Ευβοίας και Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος. Προξένησε τέτοια πλήγματα στους Τούρκους, ώστε οι τελευταίοι τον επικήρυξαν ως το «μεγαλύτερο μίασμα από τους Έλληνες». Αντιμετώπισε με επιτυχία τους Τούρκους στην Εύβοια και στη μάχη στα Βρυσάκια. Ο διορισμός του ως αρχιστράτηγου όμως προκάλεσε έντονες τοπικιστικές έριδες στην Ανατολική Στερεά και Εύβοια που τις υποκινούσε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, κινούμενος περισσότερο από προσωπικά κίνητρα. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε το 1823 όταν παρά τη συνεχή απειλή των Τούρκων, ο Νικόλαος Κριεζιώτης (μετά από επιστολές που του έγραψε ο Οδ. Ανδρούτσος) κινήθηκε εναντίον του. Ο Διαμαντής συνέτριψε τους εσωτερικούς αντιπάλους του στις διάφορες εμφύλιες συγκρούσεις, καθώς εξακολουθούσε να έχει την υποστήριξη της κυβέρνησης και του Ιωάννη Κωλέττη. O Οδυσσέας Ανδρούτσος ενοχλήθηκε με την προαγωγή του Διαμαντή σε στρατηγό. Επιδίωκε να είναι αυτός στρατιωτικός ηγέτης της Ανατολικής Ελλάδος. Αντιπολιτεύεται και πολεμά τη νόμιμη κυβέρνηση, τον Άρειο Πάγο.