H πρώτη σφραγίδα του χωριού,όταν ήταν ακόμη τσιφλίκι (1835)
To πωλητήριο του τσιφλικιού Δουμπιών συντάχθηκε το 1853 και έδωσε την δυνατότητα στους κατοίκους του χωριού να εργάζονται και να κοπιάζουν πλέον μόνο για τον εαυτό τους και όχι για τον τσιφλικά Μουσά Κιαζήμ μπέη. Με την κατανομή των γαιών του τσιφλικιού αυξήθηκε η προσωπική ακίνητη περιουσία των Δουμπιωτών και άρχισε μια νέα εποχή για την ανάπτυξη του χωριού. Ένα μέρος των διανεμημένων γαιών κατανεμήθηκε εξίσου στις 32 οικογένειες, έτσι η περιοχή ονομάστηκε Λορίδια.
Ο Ιεροδίκης Θεσσαλονίκης Μεχμέτ Βεχήτ βεβαιοί: Ο Ισμαήλ Αγάς υιός Αμπντουλάχ αντιπρόσωπος του εκ των προκρίτων της Στρώμνιτσας του σαντζακιού Θεσσαλονίκης και Αρχιθυρωρού της Υψηλής Πύλης Μουσταφά Κιαζή Μπέη υιού Αλή εξουσιοδοτημένος να ομολογήσει επισήμως την κάτωθι πώληση και ενεργήσει την έκδοση ιερονομικού πωλητηρίου αποδεχθείσης της ιδιότητός του αυτής εκ της μαρτυρίας του Χασάν Αγά υιού Χουσεΐν και του ακολούθου του Μουσταφά Αγά υιού Μεχμέτ, παραστάς εν τω εν Θεσσαλονίκη νομίμως συγκροτηθέντι ιερονομικό συμβούλιο, εδήλωσεν επί παρουσία των δι’ους το παρόν Γεωργάκην Αργυρίου (Τσιουρέλα), Αργύριον Θεοδώρου, Δήμον Γούτα, Αθανάσιο Θεοδώρου (Κουτσό) προσελθόντων αυτοπροσώπως αντιπροσωπεύοντες τους Αστέριον Αθανασίου (Πιπερά), Πέιον Μανολάκη, Αστέριον Βασιλικού (Τσιαράπα), Αθανάσιον Θεοχάρη (Τσιουκάλα), Στεργιανή Ανδρέα, Γεώργιο Μανόλη (Μητσιά), Διαμαντή Αθανασίου (Διαμαντή), Αθανάσιο Βασιλείου (Ζήκο), Δημήτριο Σταυρινού (Τράκα), Φώτη Μόσχου (Φώτη), Μόσχο Εμμανουήλ (Μόσχο), Δημήτριο Στεργιανού (Γαγρίνα), Αστέριο Αλεξίου (Πιτσιόρλα), Γεώργιο Αθανασίου (Καραντάκη), Αργύριο Αγγέλου (Κονταργύρη), Αγοραστή Αργυρίου, Μήτσο Αθανασίου (Σαπουνά), Τάσο Αθανασίου, Αργύριο Αθανασίου, Δημήτριο Βασιλικού (Σγούρο), Κωνσταντίνο Βασιλικού (Σκονδράνη), Απόστολο Κυπαρίσση (Μπιγηνά), Στεργιανό Δημητρίου (Πλιάκο), Θεόδωρο Μόσχου (Τζημητρέα), Βασιλικό Στεργιανού (Παπαοικονόμου) και Συμεών Αλεξίου (Σιμώνη) έχοντες το δικαίωμα να βεβαιώσουν και να αποδεχθούν την κατωτέρω πώληση, σαφώς λοιπόν ομιλών ο ως άνω πληρεξούσιος του Μουσταφά Κιαζήμ Μπέη είπε, ο εντολοδότης μου έχων στην κατοχή και κυριότητα του μέχρι της συνάψεως της κάτωθι συμβάσεως πώλησης του εν τω ναχιγιέ Παζαργκιάχ του καζά Θεσσαλονίκης κείμενο και γνωστό στους κατοίκους και των πέριξ επονομαζόμενο τσιφλίκι Δουμπιά και ένεκα του πασιγνώστου και μη χρήζον περιγραφής συνιστάμενον εξ ενός πύργου (οικίας γαιοκτήμονος) έχοντος κάτωθεν έναν σταύλο, 31 οικίες χριστιανικές, 31 αχυρώνες, 31 σταύλους γεωργικούς, μιας ποσότητας αλωνοτόπου και γηπέδου, εκ κήπων περιεχόντων 300 συκομουριές, 90 καρυδιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα αποτελούντων το καθαράς ιδιοκτησίας μέρος του τσιφλικιού συμπεριλαμβανομένου και αμπελιού 354 κλημάτων, επώλησα τούτο δια μιας συμφωνίας με όλα τα εξαρτήματα με πώληση οριστική και αμετάκλητη μη βεβαρημένη με άλλες συμβάσεις άκυρες και εικονικές ένεκα 62500 γροσίων στους ανωτέρω αντιπροσώπους, οι οποίοι συνεταιρικώς και αδιανεμήτως αγοράσαντες τούτο, προς δε εξεχώρησα και περί τα 7100 στρέμματα καλλιεργήσιμες και μη γαίας δάση και χειμερινούς και θερινούς βοσκοτόπους, οι οποίοι καθ’υποταγή εις το ειρημένο αγρόκτημα ομού καλλιεργούνται και κατέχονται δι’εκχωρήσεως νομίμου και οριστικής και εγκύρου, τη αδεία του κυρίου της γης απέναντι επίσης 62500 γροσίων εις τους ως άνω μνημονευθέντες χριστιανούς αποδεχθέντας την πώληση και παραλαβόντας ταύτα, έλαβα δε εγώ και το εξ 125000 γροσίων τίμημα μέχρι οβολού ακέραιο και συνεπώς του λοιπού ουδεμία πλέον σχέση και αξίωση του εντολοδότου μου απελείφθη εν τω ειρημένω τσιφλίκι, αμπελώνων και λοιποίς, των αγοραστών αποκαταστάντων κυρίων και ιδιοκτητών του τσιφλικιού και των οικοδομών και λοιπών από κοινού και εξ ίσου δικαιουμένων να κατέχουσι και νέμονται αυτό ως ιδιοκτήτες. Έτσι συνετάχθη το παρόν την 11η του Τζεμαζί ουλ Αχήρ 1269 (22 Μαρτίου 1853). Οι μάρτυρες Ιμπραήμ Εντέμ εφέντης γραμματέας, Αβδουραχμάν εφέντης γραμματέας, Σουλεϊμάν εφέντης διανομέας, Τσουντάρ Σερίφ εφέντης διανομέας, Αχμέτ Αγά εφέντης διανομέας, Αριστείδης Αγά καφεπώλης, Χατζή Χουσεΐν Αγά εισηγητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου