Αποστολάρας Βασιλείου, μια μεγάλη, άγνωστη μορφή της επανάστασης του 1821 από τo Γομάτι Χαλκιδικής

Ο Απόστολος Βασιλείου γνωστός με το όνομα Αποστολάρας Μαντεμλής, είναι μια παραμελημένη μεγάλη μορφή της ελληνικής επανάστασης από τη Χαλκιδική. Αγνοημένος από τους συμπατριώτες του, όπως πολλοί άλλοι σημαντικοί Μακεδόνες του 1821, περιμένει και αυτός εδώ και 170 χρόνια την αναγνώριση των θυσιών του.
Για μια πρώτη γνωριμία με αυτόν τον ήρωα της Χαλκιδικής αρκούν λίγα λόγια για τη ζωή του.

Γεννήθηκε το 1801 στο Γομάτι Χαλκιδικής. Με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 ακολουθεί τα στρατεύματα του Εμμανουήλ Παπά στις διάφορες μάχες της χερσονήσου και μετά την καταστροφή της Κασσάνδρας καταφεύγει στην Σκόπελο. Για την πρώτη αυτή περίοδο της δράσης του λίγα πράγματα είναι γνωστά. Το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της αρχικής φάσης του αγώνα ήταν επικεφαλής στρατιωτών αποτελεί ένδειξη της σημαντικής θέσης που κατά πάσα πιθανότητα κατείχε στην τοπική κοινωνία των Μαδεμοχωρίων, παράλληλα από διάφορες άλλες ιστορικές πηγές γίνεται γνωστό ότι είχε μεγάλη οικονομική άνεση και εξέχουσα θέση στην παροικία των Μακεδόνων στην Σκόπελο. Από εκεί λοιπόν, μαζί με τον Κωνσταντίνο Δουμπιώτη και πολλούς άλλους Χαλκιδικιώτες, τίθεται υπό την ηγεσία του Γερο Καρατάσου και με την αρωγή των καπεταναίων από τις Σποράδες εξορμά σε διάφορες μάχες στην Στερεά Ελλάδα, όπως το 1823 στο Τρίκερι και πιθανόν το 1822 στα Βρυσάκια της Εύβοιας. Τον Δεκέμβρη του 1824 μεταβαίνει με τον Δουμπιώτη και τον Καρατάσο στην Αθήνα προς σύμπραξη των Ρουμελιωτών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Στο γεγονός αυτό αναφέρεται και ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του "...Φέραμε και τους άλλους καπεταναίους εκεί, του Καρατάσιου, κι αυτοίνοι ήταν πρόθυμοι όλοι οι αθάνατοι, Ντουπιώτης, Πηνειός, Βελέτζας, Αποστολάκης, Ζαρμπάς.". Το 1825 συμμετέχει στις μεγάλες μάχες κατά του Ιμπραήμ στο Νεόκαστρο και στον Σχοινόλακκα της Πελοποννήσου, ενώ στο τέλος του ίδιου έτους τον συναντάμε επικεφαλή στρατιωτικής δύναμης 114 ανδρών στην Ύδρα, όπου πάλι μαζί με τον Καρατάσο, τον Γάτσο και τον Δουμπιώτη ανέλάβαν τη διαφύλαξή της από τυχόν επίθεση του Ιμπραήμ. Τον Μάρτιο του 1826 στέλνει από τη Σκόπελο ευχαριστήριο γράμμα στον Κωλέττη και συμμετέχει στη μάχη της Αταλάντης. Το 1828 με την έλευση του Καποδίστρια καλείται από την Σκόπελο όπου κατοικεί να συμμετάσχει στη διοργάνωση του νέου τακτικού ελληνικού στρατού και το 1829 του ανατίθεται η διοίκηση του 16ου τάγματος, ενός από τα 20 νεοσύστατα τάγματα της Ελλάδας. Ο Αποστολάρας ήταν ο μόνος Χαλκιδικιώτης που τιμήθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη πεζικού και του χιλιάρχου στον νεοσύστατο ελληνικό στρατό.
Το 1833 συμμετέχει με την πλευρά του Κολοκοτρώνη στο κίνημα του δεύτερου κατά της αντιβασιλείας, συλλαμβάνεται με τον αρχιστράτηγο και φυλακίζεται μαζί του στις φυλακές του Ναυπλίου, όπου και πεθαίνει τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς. Πάλι ο Μακρυγιάννης αναφέρει στα απομνημονεύματά του "...Τέλος πάντων με τέτοιες δικαιοσύνες ήθελαν να κόψουν τους πρωταγωνιστάς ως κακούργους, τον Κολοκοτρώνη, τον Κολιόπουλον, το Κριτζώτη, τον Τζαβέλα, τον Γρίβα, τον Μαμούρη, τον Ρούκη, τον Ντουπιώτη, τον Αποστολάρα, τον Μήλιον."
Το 1865 η σύζυγός του Μαρία υποβάλλει στην επιτροπή χορήγησης συντάξεων σχετικό αίτημα προς αποκατάσταση της μνήμης του συζύγου της.
Οι συμπατριώτες του από το Γομάτι αλλά και όλη η Χαλκιδική οφείλει να τον τιμήσει, όπως και όλους τους υπόλοιπους αγωνιστές του 1821 από την Κασσάνδρα, τα Μαδεμοχώρια και τα Χασικοχώρια.